zelfstandigheid

ontwikkeling

openheid

verbondenheid

Studenten aan het woord

Ze lopen al zo’n anderhalf jaar samen stage en volgend jaar studeren ze af. Ook weer samen: Holly Stammers en Isa Nieborg. 

Holly en Isa studeren aan de IPABO in Alkmaar. De opleiding waar stichting Surplus nauw mee samenwerkt. Het derde jaar zit er, op nog wat administratie na, helemaal op. De vakantie lonkt,maar voor die tijd hadden ze nog wel even tijd om naar het hoofdkantoor te komen voor een interview. “Hoe leuk is dat? Dat je als stagiaire wordt uitgenodigd om je verhaal te doen? Echt een eer”, vertellen ze enthousiast.

Minor in het buitenland
Het afgelopen jaar stond in het teken van een zelfgekozen minor. Holly koos voor de internationale minor en verbleef een aantal maanden in Denemarken. Daar observeerde ze hoe kinderen een tweede vreemde taal aanleren. In Denemarken starten de kinderen al in groep 3 met Engels en dat loopt door tot het einde van de basisschool. Ze heeft veel geleerd van de manier hoe leerkrachten zich voorbereiden en ook flexibel zijn met het invullen van lessen en toch de leerdoelen met de kinderen behalen. Wat ook fijn was dat je als student tussentijds feedback krijgt op je opdracht zodat je sneller weet of je op de goede weg bent. De beoordeling met “2 stars and a wish” viel ook goed in de smaak. “Het was heerlijk om even helemaal weg te zijn van de opleiding en een inkijkje te krijgen in het Deens basisonderwijs. Ik heb er veel van geleerd”, vertelt Holly.

Minor speciaal onderwijs
Isa ging voor een minor op een basisschool in de regio. Zij koos voor de minor ‘Speciaal Onderwijs’. Een populaire minor onder de studenten dit jaar. Ze heeft meegedraaid op een cluster 4 school in Alkmaar. Een plek waar kinderen onderwijs krijgen die niet in het regulier onderwijs mee kunnen. “Het was een mooie uitdaging die ik ben aangegaan.Je hebt het gevoel dat je voor deze kinderen echt het verschil kunt maken en dat voelt goed”, vertelt Isa. Wel is ze van mening dat ze straks als ze is afgestudeerd eerst ‘meters moet maken’ in het regulier onderwijs voordat ze met een stevige basis voor haar eigen klas staat in dit onderwijs. Ze is daarom ook heel blij dat ze haar LIO-traject samen met Holly komend schooljaar op de Julianaschool in Schagen mag doen. Bekend terrein, omdat ze daar al eerder stage heeft gelopen. 

Afstuderen op de Julianaschool
Officieel start het traject van Leerkracht in Opleiding in de tweede helft van het schooljaar, maar ze zijn vanaf het begin al aangehaakt bij hun mentor en de klas. De vergaderingen staan al in hun agenda. “Het is fijn dat we nu samen afstuderen op één school. Kunnen we na de lessen even samenzitten en dingen bespreken en soms ook om advies vragen”, merkt Isa op. “Je bespreekt natuurlijk ook dingen met je mentor, maar soms is het fijn om gewoon even samen te sparren” vult Holly aan.

Het leuke aan de Julianaschool is dat het team hen een heel welkom gevoel geeft. Ze worden niet als stagiaire gezien, maar echt als onderdeel van het team. “Je doet meteen met alles mee en hebt nooit het gevoel er buiten te staan als stagiare”. En natuurlijk het Ontwikkelingsgerichte Onderwijs (OGO). Ze mogen kinderen zodanig begeleiden dat ze bereid zijn verantwoordelijkheid voor zichzelf, voor anderen en uiteindelijk voor de samenleving te dragen. Ze leren er zelf ook nog veel van en dat is mooi! 

Op de vraag waar ze straks, na het afstuderen, het meest naar uitkijken antwoorden ze luidkeels; “een eigen klas!”. “Dan mag je het helemaal zelf doen. Regels en afspraken met de groep maken, programma indelen en je eigen sausje erover gooien. Uiteraard wel binnen de onderwijsvisie van de school waar je werkt”, vertelt Isa. Uiteindelijk wil ze in het speciaal onderwijs aan de slag na eerst werkervaring opgedaan te hebben. En Holly voegt nog toe het ook belangrijk te vinden om je altijd te blijven ontwikkelen en misschien nog een master te doen. In combinatie met een baan een uitdaging, maar dat komt vast goed.

Op hun plek bij Surplus
Beide studenten voelen zich op hun plek bij Surplus. En niet alleen omdat Holly als kind op basisschool De Meerkoet in Dirkshorn heeft gezeten. Het contact met de schoolopleiders van Surplus verloopt goed en de begeleiding op school is ook fijn. De mentoren kunnen ook trainingen volgen en er zijn speciale mentordagen. Zij ervaren het contact en de klik met de mentor als essentieel voor een succesvolle stage. En dat is niet altijd vanzelfsprekend weten ze uit ervaring. In de eerste leerjaren van de IPabo word je geplaatst. En dan wil het weleens niet klikken. Daarom geven ze beiden als tip om een student voorafgaand aan een stage eerst een ‘klikgesprek’ te laten houden op de school. Voor het komend jaar maken ze zich daarover geen zorgen. Ze hebben zelf een plek moeten regelen en een sollicitatiegesprek moeten voeren op de school. “Wat ook heel fijn was, dat er een bijeenkomst met alle stagiaires van onze school is georganiseerd. Zo leerden we elkaar kennen, konden met elkaar in gesprek en elkaar helpen met bepaalde zaken. Op het hoofdkantoor en dat gaf nog een extra speciaal tintje”, merken de enthousiaste studentes op. Ze hopen dat Surplus dit blijft organiseren, want hierdoor voelen ze nog meer verbinding en het geeft echt lading aan het begrip ‘Samen Opleiden’. 

Ans Repko
Onderwijskundig coördinator wetenschap en technologie

Zelfstandigheid

“Een uitspraak van Einstein is: ‘Ik heb geen speciaal talent. Ik ben slechts nieuwsgierig.’ Bij Surplus willen we deze nieuwsgierigheid stimuleren, zodat kinderen gaan onderzoeken en ontdekken. Ik nodig ze uit om hun grenzen te verleggen.”

Astrid Alfering
Leerkracht

Ontwikkeling

Bij Surplus onderzoeken we welke vernieuwingen voldoende opleveren voor de ontwikkeling van kinderen. Die integreren we in het onderwijs. Zelf volg ik de Surplus-opleiding ‘Specialist Toekomstgericht onderwijs.

Astrid Alfering

Thomas Riemers
Leerkracht

Openheid

“Het liefst gebruik ik zo weinig mogelijk methodes en halen we onderwerpen uit de praktijk. Wat gebeurt er in de samenleving?”

Thomas Riemers

Bastienne Bijl
Leerkracht

Verbondenheid

Bastienne Bijl: “‘Surplus is voor mij vooral verbondenheid. Er is veel ruimte om elkaar op te zoeken. Als je een vraag hebt, zeggen collega’s al snel: ‘O, kom even kijken dan.’